Het was ons de eerste twee dagen in Leirvassbu al opgevallen, maar vandaag richting Langvatnet en Raudalbandet nog veel meer : alles is hier op maat van reuzen. Niet onlogisch in Jotunheimen, het huis van de Reuzen.
"Kom, we stoppen ginds aan die rotsblokken daar, daar zitten we perfect uit de wind". En wat op het zicht vlakbij lijkt, is eigenlijk een dikke km verderop. Of "ik doe even een extraatje tot aan dat colletje ginder" met het idee dat ik het haast kon aanraken. Na een klein uur (er zat ook nog een complexe rivieroversteek tussen) was ik er eindelijk.
Is het de superzuivere lucht waardoor je verder kan kijken ? Is het het ontbreken van referenties zoals bomen ? Keer op keer laten we er ons door vangen. Alles is hier op maat van reuzen.
"Kom, we stoppen ginds aan die rotsblokken daar, daar zitten we perfect uit de wind". En wat op het zicht vlakbij lijkt, is eigenlijk een dikke km verderop. Of "ik doe even een extraatje tot aan dat colletje ginder" met het idee dat ik het haast kon aanraken. Na een klein uur (er zat ook nog een complexe rivieroversteek tussen) was ik er eindelijk.
Is het de superzuivere lucht waardoor je verder kan kijken ? Is het het ontbreken van referenties zoals bomen ? Keer op keer laten we er ons door vangen. Alles is hier op maat van reuzen.
De wandeling zelf was ontzettend eenvoudig. Het DNT-pad richting Olafsbu volgen en over dezelfde weg terug.
De ontmoeting van de dag : een mama sneeuwhoen met een stel kuikens.
 |
| De col van Raudalbandet : vlakbij ??? |
 |
| De col van Simladalbandet : vlakbij ??? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten